Ego sum Bruce II, Dei Gratia,
Rex Scotorum, ab Altissimo coronatus.
Per tempestatem et ignem, per sanguinem et lapidem,
Haec terra regnum meum, hic thronus meus est.
Sed non solus sum; vos mecum estis,
Populus meus, fortitudo mea.
In vestris cordibus ignis libertatis ardet,
Una simul insurgemus, victoria nos manet.
Dei Gratia, hoc iusiurandum facio,
Ut populum meum protegam, hic et nunc.
Vos estis columnae, vos estis vires,
Pro Scotia, per gloriam et dolorem.
Sanguis Stuartus fortis et verus fluit,
Sed in populi corde veritas lucet.
Non thronus, non corona libertatem fert,
Sed manus vestrae et animus indomitus.
Montes resonant, valles respondent,
Vox Scotiae clara ut tonitrus per caelum.
Una gens, unum propositum,
Pro libertate, nulla vis nos franget.
Dei Gratia, hoc iusiurandum facio,
Ut populum meum protegam, hic et nunc.
Vos estis columnae, vos estis vires,
Pro Scotia, per gloriam et dolorem.
O popule Scotiae, spes vestra numquam morietur,
Non tyrannus, non gladius nos separabit.
In vestris manibus libertas vivet,
In vestris vocibus Scotia resurget.
Nulla nox tam longa, nulla clades tam gravis,
Ut lumen libertatis extinguat.
In vestris cordibus patria manet,
Una cum Deo, Scotia invicta erit.
Dei Gratia, hoc iusiurandum facio,
Ut populum meum protegam, hic et nunc.
Vos estis columnae, vos estis vires,
Pro Scotia, per gloriam et dolorem.
Ego sum Bruce II, Divina Gratia,
Sed cor meum vestrum est, popule Scotiae.
Cum gladio et scuto, cum spe et fide,
Una surgemus, Scotia libera erit.
